Nauczanie etyki lekarskiej – doświadczenie i przyszłość zagranicznych uczelni medycznych

Abstrakt

Już od blisko 50 lat etyka medyczna realizowana jako odrębny przedmiot znajduje się w programach kształcenia studentów medycyny. W trakcie wieloletnich dyskusji o formach i treściach takiego nauczania wykształciły się  dwa, alternatywne modele nauczania etyki medycznej. Pierwszy model – aplikacyjny  traktuje nauczanie etyki, jako etyki stosowanej, w ramach tradycyjnego modelu akademickiego. Przybiera on formę wiedzy podawanej na wykładach i utrwalanej w trakcie seminariów. Drugi model nauczania etyki – transformacyjny ma na celu ukształtowanie moralnego lekarza. Metody stosowane  w kształceniu etycznym lekarzy nie są jednomyślnie zaakceptowane przez wszystkie uczelnie medyczne i wciąż trwają poszukiwania najskuteczniejszego sposobu nauczania etyki. Idealnym rozwiązaniem byłoby nauczania etyki  zintegrowane z nauczaniem klinicznym, lecz nie jest to w praktyce nigdzie osiągalne. Postuluje się aby nauczanie to było  skupione na   zdefiniowanych wynikach nauczania i stosowało sprawdzone metody nauczania i zwalidowane metody oceny. Nauczanie etyki medycznej  wciąż nie dopracowało się jednolitego powszechnie zaakceptowanego standardu. Wynika to zarówno z braku uniwersalnej teorii etyki medycznej, jak i braku dowodów na skuteczność jakiekolwiek modelu edukacji etycznej.